هفته گذشته شاه‌کش رو دیدیم. توی پردیس سینمایی باغ کتاب، ساعت ۱۰ شب توی سالن پنجاه نفره‌ای که کمتر از سی نفر داخلش بودیم و حدود ۲۰ نفر موفق شدیم فیلم رو تا انتها تحمل کنیم.
وحید امیرخانی رو از فیلم «فی مدت المعلوم» شناختم، با فیلمش خندیدم، جسارتش رو تحسین کردم و به لیست کارگردان‌هایی که باید دنبالشون کرد، اضافه‌ش کردم.
قسمت اول سریال شرایط خاص رو با این پیش‌فرض ذهنی که امیرخانی کمدی رو می‌شناسه و سابقه قابل اعتنایی داره و بازیگران مطرحی رو هم برای کار انتخاب کرده، دیدم. نتیجه؟ تحمل چند دقیقه هم از اون سریال سخت بود.
شاه کش آخرین فرصتم بود برای بازگشت امیرخانی به لیست کارگردان‌هایی که ارزش دنبال کردن دارن. و باید بگم علی‌رغم میل باطنی باید از این لیستم خارجش کنم.
شاه کش برای من دو ساعت سردرد، حرص خوردن، دیدن گیجی و سرگشتگی کارگردان برای جمع کردنِ فیلمی بود که به قول فراستی درنیومده!
این فیلم رو نبینید و دیدنش رو به دیدن هیچ‌کس توصیه نکنید!
درباره این سایت